به گزارش روابط عمومی صوتی ها به نقل از ایران آنلاین ، نشان درجه یک هنری از سوی شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور به محمدجلیل عندلیبی آهنگساز و نوازنده سنتور اعطا شد.
محمد اله‌یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، احمد صدری دبیر شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور، علی نیکنام انزابی مدیرعامل انجمن موسیقی ایران بخاطر شیوع ویروس کرونا با حضور در منزل محمد جلیل عندلیبی درجه یک هنری را به این هنرمند تقدیم کردند.
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این دیدار گفت: نشان درجه یک هنری شما از مدت‌ها پیش آماده شده بود اما متأسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا اعطای آن به تعویق افتاد. بنا داشتیم که مراسمی در تالار رودکی برگزار کنیم که تعدادی از عزیزان با برگزاری مراسم در همه‌گیری ویروس کرونا مخالفت کردند بنابراین تصمیم گرفتیم با حضور در منازل پیشکسوتان عرصه موسیقی، گواهینامه درجه یک هنری را به آن‌ها تقدیم کنیم.
عندلیبی نیز اظهار داشت: فعالیت های خود را در زمینه موسیقی از ۱۳ سالگی شروع کردم. در گذشته سال ها رهبر ارکستر سنتی دفتر موسیقی بودم و آخرین کنسرت این ارکستر به دوره بیست و سوم جشنواره موسیقی فجر برمی‌گردد که در تالار وحدت برگزار شد. کاری را بر روی مثنوی مولانا به همراه همسرم آماده کردیم و به همراه ایشان در زمینه موسیقی آیینی بانوان کار می‌کنیم و سعی کردیم کاری انجام دهیم که حداقل الگوی خوبی برای بانوان باشد.
او ادامه داد: در حوزه موسیقی هرکاری از دستم برآمده انجام دادم و مهم‌ترین مسئله در زندگی و کارم رضایت خداوند است. اصولا سعی می‌کنم بدون حاشیه باشم که آرامش بیشتری داشته باشم.

محمدجلیل عندلیبی در سال ۱۳۳۳ در محله چهار باغ سنندج متولد شده است. او در خانواده‌ای پرورش یافت که هم از طرف مادری، یعنی داییش که خواننده رادیو بود به نام محکمت نوبری و هم از طرف پدری، ایرج عندلیبی که از خواننده‌های خوش صدا و مشهور رادیو و تلویزیون بود، کمک و راهنمایی شد.

از ۱۳ سالگی با خوانندگی وارد دنیای موسیقی شده و از ۱۵ سالگی نوازندگی سنتور را شروع کرده است.

وی قبل از عزیمت به تهران و شروع تحصیلات آکادمیک، در دبیرستان هدایت ارکستری تشکیل داد که در جشن‌ها شرکت می‌کردند. در سال ۱۳۵۲ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و نزد هنرمندانی همچون نورعلی خان برومند، داریوش صفوت، احمد پژمان، علیرضا مشایخی،هرمز و شاهین فرهت – محمدتقی مسعودیه و مهدی برکشلی آموزش یافت.

عندلیبی به سال ۱۳۵۴ در دانشکده هنرهای زیبا علاوه بر ساز تخصصی سنتور و ساز الزامی پیانو، ساز دوم فاگوترا زیر نظر «پرژرف» بلغاری را فرا گرفت که باعث شد عملاً به‌طور آکادمیک موسیقی کلاسیک غربی را تجربه کند.

در سال ۱۳۵۵ به دعوت داریوش صفوت وارد تنها مرکز حرفه‌ای موسیقی سنتی یعنی مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران شد و ضمن تدریس سنتور، گروه مشتاق یا مولانا را تشکیل داد. گروه مولانا ادامه همان ارکستر فوق برنامه دانشگاه تهران بود.

وی با خوانندگان به نام ایران مانند شهرام ناظری و علی‌رضا افتخاری همکاری داشته‌است. او کنسرت‌های متعددی در کشورهای مختلف با گروه مولانا به سرپرستی و آهنگسازی خویش اجرا کرده و به معرفی و شناسایی موسیقی سنتی در تمام دنیا مبادرت ورزیده‌است.

شعر و عرفان، بی‌قرار، کیش مهر (شهرام ناظری) سروستان و بیاد یاران، مولانا با صدای رضوی سروستانی، شکوفه‌های جاویدان و گل افشان با صدای شاپور رحیمی، قسم با صدای کامیا بهزاد، جاده ابریشم، غریبستان، امان از جدایی، خداحافظ و تازه به تازه و گرفتار از جمله آلبوم های این آهنگساز است.

در سال ۱۳۹۲ مدرک درجه یک هنری، معادل مدرک دکتری به محمدجلیل عندلیبی اعطاء شد. او آثار کردی و عرفانی «هی گل» را با صدای بهروز توکلی، «از دست عشق» عزیز شاهرخ، «دوری» حسینی شریفی و «صدای تازه» را با صدای سالار عندلیبی منتشر کرده ‌است.

همچنین در زمینه موسیقی عرفانی کردستان «با قدسیان ۱-۲-۳» ، پیام عزیزی و حسام لرنژاد و «با قدسیان ۴» با صدای جمیل خالدی، «تُنگ شکر» با صدای احمد کامیار و آلبوم موسیقی «صدای بی صدایی» با صدای رسول شریفی، از دیگر آثار اوست.

در سال ۱۳۵۶ عندلیبی برای اولین بار ساز عرفانی دف را به مجموعه ارکستر ایرانی اضافه کرده که تلفیق آن با ارکستر ایرانی تحرک و سرزندگی خاصی به موسیقی ایران داده‌ است.

وی همچنین یک کتاب آموزشی برای ساز «دف» نوشته که براساس ذکرهای خانقاه کردستان است. در این کتاب برای اولین بار از دو حامل برای نت‌نویسی و همچنین کلید جدیدی مخصوص ساز دف استفاده شده است که به زودی منتشر خواهد شد.

او گردآوری و آوانویسی تمام آهنگ‌های تکایای کردستان را آماده کرده که مربوط به رساله پایانی وی در دانشگاه هنرهای زیباست.